Vertrek/ Dag 1

Een uitgebreid verslag van mijn eerste dag van mijn buitenland ervaring
Ik zit op schiphol. In een comfortabele zwartleren stoel te wachten bij de gate 21. Nog 2 uur en dan zal ik echt op me zelf zijn. Ik ken niemand in kristiansand. Het avontuur staat op het punt van beginnen. Het enige waar ik echter aan kan denken is de aanbieding van het broodje kroket voor 2,50 in de kiosk vijftig meter terug.
Het zal mijn laatste kroket zijn voor de komende tijd. Dus besluit mijn maag voor me, toch maar even terug.
Nu mijn gedachten niet meer kunnen afdwalen naar de Hollandse lekkernij die nu een comfortabel plekje in mijn maag op eist. Komt de realiteit dichterbij. 'Ik ben aan het weg gaan!'. Ik laat alles achter me, mijn vrienden, familie, bedrijf en mijn vriendin... Het was een emotioneel afscheid, maar ze staat 100% achter mijn beslissing om een half jaar in het buitenland te studeren. Ze zal op me wachten. Hoe veel ik ook van mijn familie en vrienden hou, mijn gedachten zijn op dit moment alleen nog maar bij haar.
Ik kijk om me heen, iedereen ziet er kalm en een beetje verveeld uit. Niemand heeft door wat voor maalstroom van gedachten en gevoelens opgang is gekomen in mijn lichaam. Ik blijf kalm. Duizenden mensen hebben dit al eerder gedaan en het komt allemaal goed. Van uit mijn ooghoek zie ik de oudere vrouw tegen over me, naar me kijken. Ik kijk op en onze ogen kruisen elkaar. Ze kijkt me aan met een betekenisvolle blik die 'het komt wel goed!' lijkt uit te stralen. Ik glimlach naar haar. Ze geeft een kort knikje en haar ogen focusen zich weer op het boek in haar handen.
Nog 20 minuten voordat we kunnen boarden. Ik heb ondertussen ook een boek gepakt. Het helpt. Al moet eerlijk zeggen dat er niet veel blijft hangen.
"ladies and gentleman..." ik pak mijn koffer en beweeg me naar de gate. "Heb ik alles? Waar is mijn ticket?" De ticket zit in het voorvakje van mijn rugzak, de zelfde plek waar hij de vorige 10 keer dat ik controleerde lag. Een maal veilig door de gate loop ik de trap naar het vliegtuig op. Iedere trede een stap dichterbij de aluminium deur waar achter de duisternis van het onbekende licht. De spanning in mijn lichaam is echter helemaal weg. Ik ben er klaar voor.
Ik ga zitten en de stewards beginnen hun veiligheids dansje
Nog even snel een laatste facebook berichtje de deur uit doen. En geliefden appen. Het dansje is voorbij en ik word gevraagd mijn telefoon op te bergen.
Het is zo ver, ik vertrek.

Het vliegtuig land en het duurt een aantal minuten voordat we stilstaan. Na een gesprek van een uur (de tijd die het kost om van Oslo naar Kristiansand te vliegen) over 'de schoonheid van kunst en de kracht die kunst heeft om de gevoelens en verlangens in de maatschappij vorm te geven" met Spaanse studieboeken verkoper van isrealisch-amerikaanse afkomst. Zet ik mijn eerste kleine stapjes in noorwegen. Het is winderig en grauw. Ik word op mijn rug getikt. 'Jij komt ook uit Nederland of niet?' Ik antwoord met een brede glimlach 'ja! Ik kom uit Groningen, en jij?' We maken kort kennis en praten over hoe spannend we het vinden. Fijn om iemand te ontmoeten die in de zelfde situatie als mij zit.
We hoeven maar kort te wachten op onze bagage. En staan al snel buiten, ondertussen is het gaan regenen. 'zijn jullie nederlands?' het meisje dat het vroeg kijkt ons met hoopvolle ogen aan. We lachen. 'Nog een nederlander!'
'Ik had eerlijk gezegd verwacht dat ik de enige zou zijn!' Er zou een bus hier moeten zijn die ons naar kristiansand brengt. 2 minuten later komt een paarse bus met een mollige blonde vrouw achter het stuur aan rijden. Lijn 50 deze moeten we hebben we sjouwen onze koffers naar binnen. Niet veel later vertrekt de bus. Bij iedere stop schreeuwt de mollige blonde vrouw iets naar achteren. We kijken elkaar aan niet wetend wat we moeten zeggen. De bus rijd weer verder. Uit het raam kijkend zie ik de groene rotsachtige heuvels die rond Kristiansand liggen. 'Wat een prachtige plek!' denk ik bij me zelf. Alleen jammer van de regen.